Баюся, што не прачнуся я заўтра
Баюся, што забуду той твар
Баюся, страціць істу аднойчы
Баюся, што ператваруся ў нішто
І гэты страх, спальвае знутры
І гэты страх, з’ядае мне мазгі
І гэты страх, бязмерна вяселіцца
І гэты страх, смяецца і здзекуецца
То трапятанне, на маіх костках рада танцаваць
То трапятанне, на ражон кішкі накруціць
То трапятанне, цела мае готава падраць
То трапятанне, прагне душу ў путы
Мянжа, з’ядае труп не змерзлы
Мянжа, абгрызае косткі
Мянжа, пакіне пыл толькі там
дзе быў надзеяў невідушчых моцы